Op 22 april jl. stuurde minister Hoekstra het rapport Naar een inclusieve samenleving naar de Tweede Kamer. De Kamer had het kabinet gevraagd om ter voorbereiding op een volgende neergaande conjunctuur of economische crisis effectieve beleidsopties en hervormingen, bestaand uit zowel plussen als minnen, in kaart te brengen. De motie daartoe werd ingediend in december 2018 (!). Wie had toen kunnen bevroeden dat het rapport zou worden opgeleverd aan de vooravond van misschien wel de grootste economische crisis sinds de Tweede Wereldoorlog!?

En misschien juist vanwege de aanleiding voor die crisis – corona – is er nog weinig aandacht geweest voor de inhoud van het rapport.

Er staan vergaande beleidsopties in zoals verlaging van de uitkering voor alleenstaanden met 25% en die voor stellen met 20% (p. 13). Op p. 38 lees je:

Een eerste verkenning op basis van OECD-cijfers wijst er op dat een verlaging van de bijstandsuitkeringen van 20 tot 25% (bij gelijkblijvende toeslagen) mogelijk zou zijn, zonder onder het gemiddelde van West-Europese landen te komen.

En voor gemeenten: ‘normeren gemeentelijk minimabeleid’, dus dat bijvoorbeeld de inkomensgrenzen worden gemaximeerd zoals in 2011 al eens werd gedaan (p. 38).

Maar besef dat dit niet direct concrete voorstellen zijn van het kabinet. Zie het meer als een menukaart van mogelijke beleidscombinaties met bijbehorende consequenties. Zo wordt op p. 39 de verhoging van het wettelijk minimumloon (WML) als optie uitgewerkt, en op de volgende pagina verlaging van het WML in combinatie met andere maatregelen. Concrete voorstellen moeten dus worden nog uitgewerkt, maar ik verwacht dat men nog even wacht tot de verkiezingen van maart 2021.