Steeds meer mensen met een chronische ziekte of beperking teren in op spaargelden en maken schulden. In 2011 betrof dit bijna een vijfde van deze mensen (19%) en in 2014 is dit opgelopen tot 28%. Het lijkt erop dat dit vooral komt doordat ze in 2013 minder inkomen – en niet zo zeer meer uitgaven – hadden dan de jaren daarvoor.
Dat blijkt uit de monitor Zorg- en leefsituatie van mensen met een chronische ziekte of beperking die het NIVEL tweejaarlijks uitvoert. Gemiddeld hadden mensen met een chronische ziekte of beperking in 2013 €1.381 per maand te besteden, en de algemene bevolking €1.967 per maand. Hun inkomen is sinds 2010 sterker gedaald dan dat van de algemene bevolking. Vooral het inkomen van de 65- tot 75-jarigen met een chronische ziekte of beperking is verminderd.
Uit mijn ervaringen bij sociale diensten, zie ik dat schulden en andere financiële problemen ook toenemen bij mensen met psychische klachten en beperkingen (de GGZ-populatie).
En daar bovenop komen dan de maatregelen bij gemeenten om de toegang tot schulddienstverlening te bemoeilijken (waar ze van de staatssecretaris voor op de vingers zijn getikt). Terwijl het juist die categorie burgers zijn waar de chaos in het hoofd vaak leidt tot chaos in de administratie en de agenda.
En vroeger kwam er nog wel eens een betrokken thuiszorgmedewerker langs die dit (het huishouden, de administratie) een beetje in de gaten hield. Maar die thuiszorg is op veel plekken ook wegbezuinigd (in het gunstigste geval vervangen door een pilot met vrijwilligers).