‘Beroep op schuldsanering neemt toe’ staat in alle kranten. Dat komt omdat vandaag de achtste Wsnp-monitor is verschenen. Daarin staat dat zowel het aantal verzoeken als het aantal uitgesproken (wettelijke) schuldsaneringen in 2011 met 30% is toegenomen. Lees hier een samenvatting. Maar eerder deze maand hoorden we dat het aantal schuldsaneringen dit jaar juist daalt.

Nog eerder dit jaar constateerden we dat het aantal aanmeldingen voor de minnelijke schuldhulpverlening zich al in 2011 stabiliseerde.

Hoe is die stabilisatie of afname nou te verklaren? We lezen toch overal dat de schuldenproblematiek toeneemt? Nou, dat komt waarschijnlijk doordat gemeenten steeds minder mensen toelaten tot schuldhulpverlening (lees schuldregeling). En omdat het minnelijke traject het voorportaal is voor het wettelijke traject, zien we dat daar het aantal verzoeken en toelatingen – met enige vertraging – ook afneemt. De groepen die gemeenten nu vaker dan voorheen afwijzen, zijn volgens mij vooral de draaideurklanten, zelfstandig ondernemers, mensen die zelf kunnen regelen, huizenbezitters, mensen in een te onstabiele situatie, niet-willers en mensen met fraudeschulden.

Toch wringt er iets. Volgens mij zijn de groepen die nu door gemeenten worden afgewezen namelijk net zo min als voorheen kansrijk om te worden toegelaten tot de Wsnp. Met andere woorden: als gemeenten ze wel hadden toegelaten, zou dat niet hebben geleid tot een grotere doorstroom naar de Wsnp. Of zie ik dat verkeerd? Ik hoor het graag.

Of is de beperktere instroom te verklaren door een afnemende schuldenproblematiek? Ik denk van niet, maar zeer binnenkort weten we het, want dan verschijnen de resultaten van het periodieke onderzoek ‘Huishoudens in de rode cijfers’. Met cijfers over vorig jaar; dat dan weer wel.

Tot slot. Volgens de Wsnp-monitor was het aantal verzoeken om een dwangakkoord en voorlopige voorziening in 2011 aanzienlijk hoger dan in 2010. Er waren echter minder moratorium-aanvragen. Het percentage toegewezen verzoeken was in 2011 30% bij de dwangakkoorden, 56% bij de moratoria en 64% bij de voorlopige voorzieningen.