Andreas Weinberger – rechtenstudent aan de Juridische Hogeschool Avans-Fontys en stagiair bij Stimulansz – schreef afgelopen voorjaar hierover zijn afstudeerscriptie.
Er wordt momenteel gewerkt aan een AMvB waarin het voor private schuldbemiddelaars mogelijk wordt aan de schuldenaar een vergoeding te vragen voor schuldbemiddeling. Gemeente en schuldbemiddelaar kunnen op vier manieren samenwerken:
- Samenwerking door middel van overeenkomst
- Samenwerking door middel van doorverwijzing
- Samenwerking door middel van mandaatverlening
- Geen samenwerking. Gemeente laat zich niet in met schuldbemiddeling
De mate waarin gemeenten regie voeren verschilt per samenwerkingsvorm. Ook heeft Andreas per samenwerkingsvorm gekeken naar wie aansprakelijk is als er iets misgaat in de schuldbemiddeling. Tot slot geeft hij antwoord op de vraag of invoering van de AMvB ertoe leidt dat schuldbemiddeling aanbesteed moet worden (antwoord; nee).
Een interessante casus die wij bespraken: stel dat je als gemeente zelf niets meer doet aan schuldbemiddeling en alle klanten doorverwijst naar private partijen (zie punt 2)? Dat zou een enorme directe bezuiniging opleveren. Uiteraard staat daar tegenover dat je als gemeente niet of nauwelijks meer grip hebt op beleid en uitvoering (en bovendien mogelijk nieuwe kostenposten krijgt op andere beleidsterreinen).
Goede scriptie – interessant leesvoer. Ondanks de mogelijke bezwaren tegen de AMvB, begrijp ik het hardvochtige standpunt van de NVVK en de G4 niet. Welke belangen spelen hier?