Laten we het zo doen als in dit Griekse voorbeeld:
“Het is een mooie dag in een klein Grieks plaatsje. Alle straten zijn leeg. Het zijn slechte tijden, want iedereen heeft schulden en iedereen leeft op de pof. Op deze dag rijdt een welgestelde Nederlandse toerist door het Griekse dorpje en stopt bij een klein hotelletje. Hij zegt tegen de eigenaar dat hij graag de kamers wil bekijken om er misschien een voor een nacht te huren en legt als onderpand 100 euro op de balie. De eigenaar geeft hem een paar sleutels.
.
Als de bezoeker boven is, pakt de hoteleigenaar snel het geld, rent naar de bakker en betaalt zijn schulden. De bakker neemt de 100 euro aan, loopt de straat uit en betaalt de molenaar. De molenaar neemt het geld en betaalt zijn rekening bij de boer. De boer pakt het geld en rent naar de burgemeester om zijn pacht te betalen. De burgemeester schuift het bedrag door naar een prostituee, bij wie hij nog schulden had. De prostituee rent naar het hotel om daar haar uitstaande rekening van 100 euro te betalen. De hotelbaas legt het geld weer op de balie. Op dit moment komt de toerist de trap weer af, neemt het geld van de balie en zegt dat de kamers hem niet aan staan en hij verlaat het dorpje.
.
Niemand heeft iets geproduceerd, niemand heeft iets verdiend. Maar toch is iedereen zijn schulden kwijt en zien de Grieken de toekomst weer met optimisme tegemoet.”
(Bron: moeilijk te achterhalen; circuleert op internet. Gisteren voorgelezen door onze directeur tijdens de wekelijkse terugkoppeling uit het MT-overleg)
Als bovenstaand voorbeeld op hele grote schaal wordt toegepast flikkert de economie in elkaar omdat men in plaats van met inkomen goederen en diensten te kopen, schulden gaat aflossen. Schuld is heel dubbel. Wat voor de één een bezitting is (een claim op een bank, de overheid, een bedrijf of een huishouden) is voor de ander een schuld (een bankdeposito, staatsobligatie, commercieel schuldpapier of een hypotheek). Wat voor het individu verantwoord lijkt (zo min mogelijk schulden en zo veel mogelijk bezittingen) is voor de economie als geheel onmogelijk volgens de boekhoudkundige wetten (financiële bezittingen = schulden). Iemand zal meer moeten uitgeven dan zijn inkomen willen de schulden afgelost worden. In een recessie is de meest geschikte kandidaat de overheid. Dit lijken we echter vergeten te zijn en nu denken we dat iedereen (private sector en overheid) tegelijkertijd zijn schulden kan aflossen. Een beetje begrip van boekhoudkunde zou onze politici goed doen.