Dit is de titel van een interessante scriptie van Wim Heersink over chronische armoede als bestuurlijk vraagstuk. Wim was tot voor kort beleidsmedewerker in Zwolle. Hij schreef de scriptie in het kader van de Masteropleiding Bestuurskunde in Utrecht. Vorige week had ik met hem (en zijn nieuwe collega Wilco Pelgrom bij het RCF Overijssel) naar aanleiding van zijn scriptie een boeiende, welhaast filosofische discussie over armoedebeleid. Lost het huidige gemeentelijke) armoedebeleid de armoede echt op? Of zou je kunnen zeggen dat het de armoede eerder bestendigt; dat het minima afhankelijk maakt? We geven vis, maar moeten we geen hengel geven? Moeten we de kerstboom aan landelijke en gemeentelijke minimaregelingen niet gewoon afschaffen en er iets anders voor in de plaats zetten? Is armoede überhaupt op te lossen, en hoe dan? Lees deze zeer lezenswaardige en inspirerende scriptie! Het voornemen is om de discussie binnenkort nog eens over te doen in het platform armoedebeleid.