Wet schuldhulpverlening een groeibriljantje?

Op 6 februari 2009 verscheen de startnotitie voor het wettelijke kader voor schuldhulpverlening. En op 21 januari 2010 ging het wetsvoorstel naar de Tweede Kamer. Het kan best nog even duren voordat het wetsvoorstel behandeld wordt. We hebben dus alle tijd (gehad) om goed na te denken over de implicaties van de wet. Het valt me op dat de afgelopen maanden er niet veel echt nieuwe ideeën zijn geopperd. Misschien is het omdat er eigenlijk niet zoveel controversieels in het wetsvoorstel staat, en we berusten in het feit dat er in een later stadium altijd nog nieuwe delen aan de wet kunnen worden toegevoegd, zoals een moratorium?

Ik zal nog eens een ballonnetje oplaten: Moet er in artikel 4 lid 1 niet staan: ‘Indien een persoon zich tot het college wendt voor schuldhulpverlening wordt binnen x weken een concreet aanbod gedaan’ of zoiets dergelijks.. De wachttijd tussen aanmelding en ‘het eerste gesprek waarin de hulpvraag wordt vastgesteld’ (zoals nu in het wetsvoorstel) is toch eigenlijk niet zo heel relevant? Helemaal niet als de klant na dat gesprek vervolgens nog eens maanden moet wachten tot hij daadwerkelijk geholpen wordt.

En nog één: Als er grote groepen schuldeisers zijn (waaronder de overheid/belastingdienst zelf) die alleen akkoord gaan met een schuldregeling als deze wordt uitgevoerd volgens de gedragscodes van de NVVK, moeten we de gedragscodes dan niet opnemen in de wet?