Looncessies zijn een roemrucht middel van sommige schuldeisers om voorrang te krijgen op andere schuldeisers. Als we nu eens als gemeente proberen vooraan te staan door zelf het inkomen van de klant te cederen? Je houdt zo andere schuldeisers op afstand, en het geeft je de gelegenheid ongestoord een schuldregeling te treffen. Dit idee hoorde ik al eens eerder. Erica Schruer en Nadja Jungmann hebben nu tijd gevonden om het idee verder uit te werken. En ik lees dat het idee in Drenthe zal worden uitgeprobeerd. Ik ben heel benieuwd.

Volgens mij is het voor de gemeente niet ingewikkeld om een looncessie te treffen. Maar voor de werkgever (of de uitkeringsverstrekker) van de klant levert het wel de nodige rompslomp op. Wat dat betreft zou ik denk toch wat terughoudend zijn, en niet in alle gevallen een looncessie treffen. En is het trouwens mogelijk om een looncessie te treffen als je als gemeente zelf (nog) geen schuldeiser bent? (ik ben geen jurist)

Meteen een aanbod, zonder verificatie
Ik zie vooral voordeel in de suggestie om op basis van het door de schuldenaar aangeleverde schuldenoverzicht al direct een aanbod aan schuldeisers te formuleren. Dus zonder de schuld te verifiëren bij de schuldeiser. Dat kan ertoe leiden dat je er als gemeente soms een keer naast zit. En als je niet wilt dat je klant dat risico moet dragen, dan neem je gewoon als gemeente dat risico en pas je het verschil bij als er een schuldeiers bij zit die zegt dat de schuld toch wat hoger is. Volgens mij is het risico ook niet zo groot; en er staan veel voordelen tegenover.

Het aanleveren van een schuldenoverzicht is trouwens voor veel (de meeste) klanten een probleem. Je kunt je klant daarbij wel helpen, bijvoorbeeld zoals Den Haag dat doet met een workshop papieren ordenen. En in Den Haag plegen ze vaak toch nog wel even een belletje met de schuldeiser als er onduidelijkheden zijn over de hoogte van de schuld en de aflosvoorwaarden. Dan is er dus meteen toch wel het een en ander geverifieerd.