Een beter armoedebeleid met minder geld

Veel gemeenten moeten bezuinigen. Dat treft vaak ook het armoedebeleid. Hoe zorgen we ervoor dat minima toch de nodige ondersteuning krijgen? Schuilt de oplossing in efficiëntere aanvraagprocedures en werkprocessen? Of moeten we meer gaan samenwerken met fondsen of het bedrijfsleven? Moeten we minimaregelingen samenvoegen? Moeten gemeenten zich meer gaan richten op generiek inkomensbeleid of juist op maatwerk? En wel of juist geen preventie? Als we nu kijken naar ons gemeentelijk armoedebeleid: vinden we dan dat het ook echt de armoede bestrijdt, of kun je zeggen dat het de armoede eerder bestendigt? 

Ik ben deze discussie  zojuist gestart op LinkedIn in de groep gemeentelijk armoedebeleid. In het platform armoedebeleid zullen we deze discussie ook oppakken. (Ron de Boer uit Almere, bedankt voor je suggestie!)

@ In de groepen Schuldhulpverlening en Observatrix loopt een vergelijkbare discussie over de schuldhulpverlening.

Een gedachte over “Een beter armoedebeleid met minder geld

  1. Martijn,

    Ik denk aan de volgende dingen, waarbij ik de haalbaarheid nog even niet betrokken heb. Een aantal dingen zijn overigens niet nieuw:

    * De eetbare stad: Fruitbomen als openbaar groen, eten uit het wild (war groeit er wanneer en waar?), stimuleren eigen teelt in (volks)tuintjes.
    * Ruilcentrale bevorderen (LETS); de een doet een klus voor de ander en andersom. Voor iedere klus die je doet krijg je punten die je kunt inzetten voor een klus voor jou.
    * tegenprestatie leveren voor de gratis (schuld)hulp die je krijgt.
    * Buurtcentra meer inzetten tegen sociale uitsluiting en armoede.
    * Voedselbank als vangnet versterken en meer richten op “eigen kracht” van de klant. Andere activiteiten zoals fietsreparatiepunt, in-en-uit-winkel (meubilair na opknapbeurt).
    * Energiebesparing bij doelgroep met inzet van lokale middelen duurzaamheid / milieu.
    * Deelname doelgroep aan sport en cultuur bevorderen met middelen voor sport en cultuur. Subsidies sport en cultuur afhankelijk stellen van aanbod aan doelgroep.
    * Stadspas versterken (meer aanbod van derden / particuliere ondernemers, schouwburg etc.
    * Uitvoeringskosten besparen door uitsluiten medische kosten bijzondere bijstand met alternatief aantrekkelijke collectieve aanvullende ziektekostenverzekering (Zwolle).

    Ik vraag me ook af of het uitgangspunt “Niet-gebruik veroorzaakt schulden” en notie is of gebaseerd op onderzoek. Wellicht weet jij hierover iets te vinden of kunnen we het hebben over wat je moet onderzoeken om dat vast te stellen (ik onderschrijf de notie wel).

    Ik blijf verder nadenken, maar goed dat we het punt agenderen in het platform.

    Ron de Boer
    Almere
    15 feb 10

Geef een reactie